Förum ekki aftur í sauðskinnskóna eða í torfkofana

Hjól atvinnulífsins eru að hætta að snúast vegna fjármagnsleysis. Margir virðast nú vera að átta sig á að það er verðmætasköpun, sem skapar tekjur fyrir fyrirtækin, vinnu fyrir almenning og síðan tekjur fyrir ríkið. Það er algjört lífsspursmál, að okkur Íslendingum takist að opna leiðir fyrir fjármagn til landsins, ef við ætlum á annað borð að byggja þetta land áfram. Fyrir stærstan hluta þjóðarinnar er það ekki valkostur að fara aftur í torfkofana eða að ganga í sauðskinnskóm - líkt og sumir stjórnarandstæðingar virðast halda - nema þá að um tímabundna ráðstöfun sé að ræða.

Vandamálið við "Icesave" reikningana er að ESB lítur á málið sem "prinsipp" mál. Ef ESB gengst við skilmálum Íslendinga, þá væru ríkin í raun að lýsa yfir, að bankar innan ESB bæru aðeins ábyrgð á inneignum í sínu heimalandi en ekki í öðrum aðildarríkjum sambandsins. Af praktískum ástæðum gengi þetta ekki upp, því bankar ESB starfa þvers og kruss um allt sambandið. Hætta er á að enn meira vantraust skapaðist innan bankakerfisins ef sambandið viðurkenndi, að ríki gætu sloppið við að greiða út innistæður í öðrum bönkum en í heimalandinu. Að auki gengur þetta þvert á öll grundvallar "prinsipp" ESB og myndi koma í veg fyrir frjálst flæði fjármagns og að sambandið virkaði sem um ríkjasamband sé að ræða. Í ESB samstarfinu eru hvað þetta atriði varðar algjört jafnræði á milli aðildarríkjanna og tryggir það auðvitað að ekkert eitt aðildarríkjanna getur nýtt sér réttindi, sem aðildarríkin öðlast við inngöngu í ESB, en ekki gengist við skyldunum, sem því fylgja. Þetta eru því í raun góð ákvæði tilskipunar, þótt afleiðingarnar séu hörmulegar og ósanngjarnar fyrir okkur Íslendinga, af því nokkur einkafyrirtæki misnotuðu aðstöðu sína. Hitt er svo annað mál, að þeir sem settu þessa tilskipun ESB hafa örugglega ekki horft til þess ástands, sem ríkir í dag á alþjóðafjármálamörkuðum eða til þeirra sérstöku aðstæðna sem ríkja á Íslandi í dag, þar sem bankakerfið allt hrundi. Spurningin er síðan einnig hvort íslenska þjóðin beri fulla og óskipta ábyrgð á hrapalegum mistökum eftirlitsstofnana landsins? Eins er spurning, hvort hægt sé að ætlast til þess, að íslenska ríkið beri ábyrgð á skuldum einkafyrirtækja, þegar baktryggingarsjóðir - sem nægja áttu - duga ekki þegar til kemur?

Af ofangreindu má vera ljóst, að aðeins er einn valkostur í stöðunni og það er sá kostur, sem stjórnvöld hafa valið, þ.e.a.s. að reyna til hins ýtrasta að ná samningum við Breta, Hollendinga og Þjóðvera um skuldalúkningu. Er hægt að gera þetta á hvaða forsendum sem er? Nei, að mínu mati ekki. Það eru takmörk og þau eru þau, sem að ofan getur, þ.e.a.s. við förum ekki aftur í torfkofana og sauðskinnskóna.

Ég ætla ESB ekki svo illt, að sambandið vilji gera íslensku þjóðina gjaldþrota, þótt ég trúi Bretum og Hollendingum til þess. Í Morgunblaðinu hefur verið gefið í skyn, að ESB ætlist til að Ísland viðurkenni formlega kröfur Breta og Hollendinga, en þá muni aðildarríkin hlutast til um að skilmálar verði með þeim hætti, að skuldsetning og endurgreiðslubyrði verði ekki of íþyngjandi fyrir Íslendinga.

Spurningin er síðan, hvort við Íslendingar teljum þá skilmála ásættanlega eða hvort betri kostur sé að yfirgefa landið og skella í lás og halda á heiðar Danakonungs á Jótlandi.

 

Samningar um Icesave eina leiðin

Athugasemdir

[nicejerk, 13.11.2008 kl. 19:37]

Ég er að hluta sammála þér hérna að ofan. 

En það verður að taka með í dæmið að þetta eru pólitíkusar að tala við pólitíkusa og þeir hafa einungis að markmiði að halda andliti og atkvæðum, hvor á sínu heimasvæði. En þar er stór munur á. DO er fallinn, þó enhverjir múlbundnir SM þegnar landsins hafi ekkert annað betra í lífinu en hann að líta upp til.

Darling/Brown beittu reyndar fyrir sig svívirðulegu prakkarastriki, því þeir þekkja DO & Co betur en við ætlum. DO & Co brugðust við á vel útreiknaðan hátt (þvermóðska er 100% útreiknanleg) og hlupu þar á eftir eins og höfulaus hæsni í nokkrar vikur, með hlægjandi heimsathyglina á baki sér. Trúðar ársins 2008 án vafa.

DO & Co felldu sig sjálfir með óstjórn og svo með "ég veit ekki" ég hef aldrei heyrt það" "ég var búinn að segja ykkur" frasana, en aldrei gerðu þeir neitt sjálfir, sjálfir "fjár"laganna verðir og stoðir.

Burt með þetta aula-spillingar-pakk. Þeim er reyndar vorkunn, en kjósendum er enn meiri vorkunn að halda við þessu aulapakki.