Orða sinna á hver ráð

Þessi fagurgali Guðna og annarra í stjórnarandstöðunni er óviðeigandi við núverandi aðstæður. Þessi ríkisstjórn er búin að vera við völd í tæpt ár og að sjálfsögðu bera framsóknarmenn jafn mikla ábyrgð á þessu ástandi og sjálfstæðismenn.

Það ástand sem nú er hér landi má að sjálfsögðu að mestu leyti rekja til ástands mála í peningamálum og á fjármálamörkuðum um allan heim og þar hafa íslensk stjórnvöld enga sök. Auðvitað má gagnrýna stjórnvöld fyrir aðgerðaleysi, en í sjálfu sér er spurningin hvað á að gera við slíkar aðstæður. Vilja landsmenn virkilega að ríkissjóður steypi sér í skuldir til að styrkja við krónuna, sem að öllum líkindum hefur lítil sem engin áhrif nema hugsanlega til skamms tíma. Hér er, sem fyrri daginn, um það að ræða að einhverjir virkilegir fjármálasnillingar eru að græða stórt - t.d. Bjarni Ármannsson - á meðan aðrir minni snillingar eru að tapa stórt - t.d. Hannes Smárason. Síðan á hin svo kallaða hreinsun sér stað og einhver hluti fyrirtækja verður gjaldþrota og önnur hagræða eins og þá geta - endurtekið efni.

Við hin, sem ekki eigum neitt nema hugsanlega eigum þetta 40-50% af húseigninni okkar erum sennilega hvorki að græða né tapa á þessu og höldum áfram að vinna í sveita okkar andlits. Ég mun leggja mitt af mörkum hvað sparnaðinn varðar og hætti við að gera upp baðherbergið og mun síðan skera niður útgjöld, þar sem ég get til að borga niður yfirdráttinn. Síðan er bara að harka að sér fram að næsta "góðæri" og þá fer maður í baðið, kaupir nýjan bíl og fer til sólarlanda - lengi lifi Ísland!

Guðbjörn Guðbjörnsson

Telur að ríkisstjórnin eigi að segja af sér

Einn af þeim sem sat aðeins ...

Það gleður mig að sjá fréttir af Helmut Kohl, en ég er enn þeirrar vonar að sagan muni sýna að hann var einn af stærri könslurum Þýskalands á 20. öld.

Líkt og svo margir valdamenn, sat hann aðeins of lengi á valdastól og var svo óheppinn að tengjast í fjármálahneiksli tengt kosningasjóðum fyrir flokk hans Kristilega demókrata.

En afrekin voru mikil, þar sem hann stýrði þjóðinni í langan og í raun farsælan tíma. Honum tókst svo hið ómögulega að sannfæra Rússa, Frakka, Englendinga og Bandaríkjamenn um að engin ógn stafaði af sameinuðu Þýskalandi í miðri Evrópu - þvílík diplómatísk snilld!

Eins var hann ásamt Mitterand tveir af þeim stjórnmálamönnum, sem voru hvað duglegastir að keyra áfram Evrópusamstarfið og tryggja með því frið í Evrópu í gegnum fall Berlínarmúrsins og lok Kalda stríðsins.

Líkt og ég sagði í byrjun vona ég að einhvern dag muni íbúar Þýskalands og Evrópu átta sig á hversu stór stjórnmálamaður Helmut Kohl í raun og veru var.

Guðbjörn Guðbjörnsson

Kohl að gifta sig aftur

Hver datt niður til hvíslarans?

Ég skil þessa frétt nú ekki alveg. Hver datt niður til hvíslarans og hver veiktist, tenórinn eða sópraninn?

Ég er nú ekki lítill um mig, en ég held að allir hvíslarar óskuðu nú frekar eftir því að ég dytti á þá en Ben Heppner!

Guðbjörn Guðbjörnsson,

óperusöngvari með fleiru

Ólánið eltir óperuna

Hver er sannleikurinn í þessu?

Um þessar gífurlegu skuldir Íslendinga er maður búinn að lesa um frá blautu barnsbeini og eitthvað sannleikskorn er eflaust falið í því. Ég tek þó slíkum útreikningum alltaf með fyrirvara, því stundum eru þær forsendur, sem reiknað er út frá mjög ólíkar.

Ég spyr hvort tekið hafi verið tillit til lífeyrissparnaðar Íslendinga, hvort tekið hafi verið tillit til þess í þessum útreikningum að stærstur hluti landsmanna býr í eigin húsnæði og er þar af leiðandi skuldsettari en íbúar Evrópu, sem flestir eru í leiguhúsnæði, hvort samanburður hafi verið gerður á tekjum, hvort tekið hafi verið tillit til þess hversu mikið er af ungu fólki hér á landi - en gamalt fólk skuldar að sjálfsögðu minna en ungt fólk.

Ég segi þetta af því að ég hef samanburðinn eftir að hafa eytt 12 árum í Evópu. Þar eru engir lífeyrissjóðir, þar býr fólk flest í leiguhúsnæði, þar er meðalaldur íbúa mikið hærri en hjá okkur og lítið fæðist af börnum, þar eru meðaltekju mun lægri en hér á landi.

Við skulum alltaf vanda okkur og bera alltaf saman appelsínur og appelsínur. Að bera saman skuldir í krónum, án þess að taka tillit til annarra þátta er að mínu mati of mikil einföldun á flóknu fyrirbæri.

Guðbjörn Guðbjörnsson

Íslendingar skulda mest í heimi

Álið er málið !

Við Suðurnesjamenn erum orðnir langþreyttir á að misvitrir embættismenn og fámennur hópur öfgasinna í umhverfismálum standi í vegi fyrir framkvæmdum, sem eru okkur og landsmönnum öllum nauðsynlegar.

Ítrekað reyna opinberar stofnanir, samtök og einstaklingar að koma í veg fyrir að fullkomlega löglegar og eðlilegar framkvæmdir, sem Norðurál hefur haft í undirbúningi í samvinnu við sveitarfélögin á Suðurnesjum allt frá árinu 2003-2004. Hér fóru fram sveitarstjórnarkosningar og eitt af kosningamálunum var einmitt stóriðjan, en Sjálfstæðisflokkurinn var með mjög einarða afstöðu með stóriðju. Kjósendur gátu því valið Vinstri-græn eða Samfylkinguna ef þeir vildu ekki stóriðju í bæinn. Við Sjálfstæðismenn fengum hins vegar næstum 70 % at Eðlilega spyr maður sjálfan sig hvaða hvatir liggja þarna á bak við? Getur verið að pólitískar skoðanir embættismanna hafi áhrif á ákvarðanatöku hjá þeim stofnunum, sem þarna koma að máli? 

Á undanförnum áratug hafa hátt á annað þúsund Suðurnesjamanna misst vinnuna og þótt sumum hafi tekist að finna vinnu á ný hefur fórnarkostnaðurinn verið mikill. Sumir hafa þurft að sætta sig við mun lakari kjör og aðrir aka nú til Reykjavíkur eða hafa hlutt sig í aðra landshluta. Þetta fólk og margir aðrir á Suðurnesjum bíða nú eftir að fá góða og örugga vinnu hjá Norðuráli.

Að mörgu leyti hefur aldrei verið betri tími en nú að hefja framkvæmdir í Helguvík. Hagkerfið kólnar hratt og framkvæmdir, sem færu af stað með vorinu og gætu náð hámarki á næsta ári myndu koma hjólum atvinnulífsins aftur af stað eftir að nýju jafnvægi í efnahagslífinu verður aftur náð, sem að öllum líkindum á sér stað síðar á þessu ári.

Hvað varðar álver á Bakka, þá fögnum við Suðurnesjamenn ákaflega verði tekin ákvörðun um að byggja þar álver. Við vitum sem er að það ferli, sem verður að fara fram áður en framkvæmdir varðandi álver hefjast, tekur nokkur ár. Því er óhætt að fullyrða að framkvæmdir í Helguvík og á Bakka stangist alls ekki á, heldur þvert á móti verði tímasetning beggja framkvæmda mjög góð fyrir þjóðarbúið, þar sem framkvæmdir á Bakka gætu fræðilega aðeins hafist þegar þeim er lokið hér.

Síðan eigum við að sjálfsögðu að ráðast í seinni hluta framkvæmda hér á Suðurnesjum að loknum framkvæmdum á Bakka (2015-2016) og síðan koll af kolli. Með þessu móti komum við í veg fyrir þenslu líka þeirri, sem fór af stað við gerð Kárahnjúkavirkjuna, virkjana á Hellisheiði, stækkun Norðuráls og byggingu álvers á Reyðarfirði. Það verður að viðurkennast að þar var ferðin á okkur aðeins of mikil og afleiðingarnar voru síðan því miður ekki nógu góðar, þótt þjóðarbúið eigi eftir að mala gull með þessum framkvæmdum næstu áratugina.

Ég minni landsmenn á að þótt ég taki mjög sterkt til orða í fyrirsögninni, þá er mér full alvara með þessum orðum mínum. Þótt vissulega sé ekki gott að vera með öll eggin í einni körfu, þá er nauðsynlegt að minnast þess að fyrir aðeins nokkrum mánuðum voru blöðin full af greinum frá Ómari og öðrum vel meinandi draumóramönnum, þess efnis að við ættum helst öll að fara vinna í fjármálageiranum, netþjónabúum. Þar áður voru það ferðamennska - þar til hún var ekki nógu umhverfisvæn. Þegar ég var lítill vorum við nær alfarið háð fiski hvað útflutningstekjur varðaði. Síðan áttu refabúin og fiskeldið að bjarga málunum, en við skulum ekki rifja upp sorgleg endalok þeirra ævintýra hér og nú. Hvað hefur staðið allt þetta rugla af sér? Jú, álverið í Straumsvík, Járnblendið og Norðurál. Þessi fyrirtæki hafa veitt hundruðum og þúsundum landsmanna örugga og vel launaða vinnu í gegnum áratugina án þess að vera með digrar yfirlýsingar um framtíðardraumalönd. Þessi fyrirtæki hafa ekki talað heldur framkvæmt.

Það er kominn tími til að við - þessir venjulegu Íslendingar - látum í okkur heyra og eftirlátum ekki þessu fólki, sem virðist vera búið að leiða þjóðina á asnaeyrunum undanfarin ár með öfgaáróðri gegn venjulegum og öflugum góðum fyrirtækjum. Barnabókahöfundar eiga að skrifa barnabækur en ekki reyna að leika hagfræðinga og athafnamenn og eins eiga hagfræðingar og athafnamenn ekki að skrifa barnabækur. Það eru einungis örfáir snillingar, sem eru jafnfærir í semja metsölubækur og að stjórna landinu.

Ágætu landar vaknið til lífsins og áttið ykkur á því að í raun hefur ekkert  breyst í aldanna rás, þótt lífið sé að sumu leyti þægilegra - aðeins umbúðirnar hafa breyst - lífið var saltfiskur og verður áfram saltfiskur. Nákvæmlega eins og forfeður okkar vöknuðu og fóru út fjárhús að gefa á garðann og moka flórinn eða fóru á opnum bátum út á sjó, þá þurfum við í dag alvörustörf, alvöru fyrirtæki og alvöru verðmætasköpun. Þeir atvinnuvegir sem sjá okkur fyrir lífsviðurværi ár eftir ár, áratug eftir áratug, þurfa að hafa traustan grunn og þá þarf að byggja á styrk okkar og þess lands sem við byggjum. Af þessum sökum eigum við eftir sem áður að horfa til fiskiðnaðar - þótt vægi hans muni minnka í framtíðinni - orkufreks iðnaðar og ferðamennsku. Síðan getum við verið með fjármálastarfsemi, landbúnað, iðnað, skógrækt og netþjónabú í bland við annað, en þetta verður að mínu mati aðeins til að auka fjölbreytni og til að allir fái störf við sitt hæfi.

 

 

 

Helguvík bíði enn um sinn

ESB - óþarfa hræðsla og fordómar eða skynsemi

Þótt maður sé nú ekki gamall maður, þá upplifði maður í barnaskóla þann heilaþvott, sem þar fór fram varðandi framkomu Dana í okkar garð: einokunarverslunina, úldna mjölið, lága fiskverðið og okrið. Ég hafði mig alltaf lítið í frammi, þar sem einhverja Jacobsen var að finna í pabba ætt, sem voru víst að auki kaupmenn og skammaðist ég mín því hálfpartinn fyrir forfeðurna.

Þegar danskir kollegar mínir undrast innrás Íslendinga til Danmerkur segi ég alltaf að það sé nú alls ekki það versta við þetta brölt Íslendinga, heldur hitt að verið sé borga fyrir herlegheitin í annað skipti, þar sem Kaupmannahöfn hafi jú verið byggð fyrir ágóðann af einokunarversluninni. Já, svona einfaldur er nú sannleikurinn ... eða hvað? Eftir tólf ára veru mína í Evrópu komst ég að því að alþýða manna hafði það sennilega allsstaðar jafn skítt, hvort sem það var á Íslandi eða í Evrópu og sennilega gildir þetta fyrir allar heimsálfur nema Eyjaálfu. Að sumu leyti leið þetta fólk jafnvel meira en við mörlandinn, þar sem stríð geysuðu frá öndverðu um allan heim og oft á tíðum aðeins á nokkura ára fresti. Ísland ásældust hins vegar fáir nema Danir og svo síðar kaninn og rússinn, en mér er nú sagt að þeir hafi engan áhuga lengur. En svo gerðust tíðindi þegar evrópska stórveldið fór að sýna okkur áhuga. Ég verð að viðurkenna að allt frá byrjun var ég afskaplega tortrygginn gagnvart þessu brölti ESB og var sennilega svolítið litaður af því að vera innvígður og innmúraður sjálfstæðismaður.

Undanfarin ár hef ég verið þetta 1-3svar á ári í Brussel vegna trúnaðarstarfa fyrir stéttarfélag mitt, Tollvarðafélag Íslands, þar sem ég er formaður. Á þessum fundum hafa oft verið embættismenn ESB, sem heldur hafa líkt og Olli Rehn ekki gert lítið úr þeirri ósk sinni að Noregur og Íslands gangi til liðs við ESB, en einhverra hluta tala þeir minna um Sviss. Þeir dásama ESB og þá möguleika sem felast í aðild fyrir okkur. Eftir að hafa hlustað á barlóminn frá formönnum stéttarfélaga kollega minna innan ESB um atvinnuleysi, auknar skuldir ríkissjóða ríkjanna, litla aukningu á þjóðarframleiðslu að ógleymdum stóru vandamálunum, fyrst í Suður-Evrópu og síðan í Austur-Evrópu og þeim ógnarmiklu skattpeningum Vestur-Evrópuþjóðanna, sem beint hefur verið þangað á undanförnum áratugum fannst mér ekki alveg skiljanlegt hvað við hefðum að sækja til ESB. Ég verð að viðurkenna að trúverðugleiki embættismanna ESB bliknaði aðeins.

Nei, mér finnst þetta ekki kræsilega tilhugsun og finnst það ekki að sumu leyti ekki enn. En á undanförnum árum hef ég líkt og svo margir aðrir linast í trúnni. Er lausnin á flökti krónunnar, vaxtaokrinu, matvælaokrinu, byggingavöruokrinu, o.s.fr.v. ekki einfaldlega fólgin í aðild að ESB. Í byrjun fannst mér ég vera eini sjálfstæðismaðurinn, sem væri að hugleiða þessi mál, en á síðasta Landsfundi fann ég að við vorum fleiri og kannski ansi mörg, sem viljum skoða þessa hluti betur. Það má ekki misskilja orð mín, ég er ekki að biðja um aðild, en mér hlýtur að vera leyfilegt að spyrja ákveðinna spurninga. Ég er frjáls maður í frjálsu landi, líkt og afi minn framsóknarmaðurin sagði. Með samþykkt ályktunar á síðasta landsfundi og stefnuyfirlýsingu síðustu ríkisstjórnar var opnað á umræðuna.

Líkt og margir Íslendingar hef ég samanburðinn eftir að hafa búið 12 ár í Evrópu. Það var óneitanlega notalegt að versla í matinn fyrir smá partý í Þýskalandi, það væri fínt að vera með óverðtryggð húsnæðislán og borga þetta 4,5 - 5 % vexti, það væri ekki verra ef verð á innfluttum varningi lækkaði enn frekar og sveiflaðist ekki þetta 10-15 % á milli mánaða út af genginu, að ekki sé minnst á tryggingarnar og yfirdráttarvexti. Davíð sagði á sínum tíma að við gætum lækkað matvælaverð hér landi. Ég spyr hvernig. Eftir mikinn þrýsting, og þá sérstaklega frá Samfylkingunni, þá létu stjórnvöld undan þrýstingi og lækkuðu vörugjöld og virðisaukaskatt í tvígang á matvæli. Við vitum öll að þegar til langtíma er litið hefur þetta lítil sem engin áhrif á matarverð.

Nokkuð ákveðin umræða hefur verið á Íslandi um meintan lýðræðishalla innan ESB. Nánari kynni mín af ESB í gegnum UFE (Union of Finance Personnel in Europe) hefur með árunum minnkað totryggni mína, þótt ekki sé hún gjörlega horfin enn. Reynslunni ríkari sé ég nú, að þegar stefna ESB í tollamálefnum er mörkuð, er hún ekki einungis rædd í einhverju bakherbergi af embættismönnum ESB og síðan keyrð í gegn, líkt og sumir vilja vera láta að sé gert á Íslandi við nær öll lög. Nei, þvert á móti - líkt og gerist á Íslandi og í öðrum siðmenntuðum löndum - þá eru lögin send hagsmunaaðilum til umsagnar og í kjölfarið fá nefndir síðan umsagnirnar til skoðunar og kalla til sín aðila máls, þar sem þeir fá tækifæri til að útskýra sín sjónarmið. 

Þannig er vinnunni háttað, t.d. varðandi hin nýju tollalög 2007/2008 (e.customs code) hjá ESB. Hversu mikið er síðan hlustað á hagsmunaaðila veit ég hins vegar ekki. Og vissulega eru fjarlægðirnar meiri frá Keflavíkuflugvelli, þar sem ég er staðsettur, til Reykjavíkur, en alla leið til Brussel og ekki hægt að neita því, að einfaldara er örugglega fyrir mig að leiðrétta misskilning með því að hafa samband við fjármálaráðherra eða dómsmálaráðherra Íslands, en einhverja kommisera í Brussel.

Það sem aftur á móti breytir myndinni hvað minn starfsvettvang varðar, þ.e.a.s. tollgæslu og löggæslu, þá erum við tilneyddir til meira samstarfs við Evrópu og reyndar allan heiminn. Þróunin á undanförnum árum, þ.e.a.s. alþjóðavæðingin, hefur ekki einungis haft áhrif á viðskipti, heldur hafa glæpahringir einnig uppgötvað útrásina svo kölluðu. Þannig er tolleftirlit og löggæsla innanlands í öðrum löndum ekki einungis einkamál viðkomandi þjóðar, heldur hafa þessir þættir bein áhrif á nágrannalöndin og þau lönd, sem við Íslendingar erum í samgöngum við. Slæleg tollgæsla - og lengi lengi vel einnig löggæsla - í Danmörku og Hollandi hefur haft geysimikil áhrif á útbreiðslu fíkniefna í Evrópu allri. Og með sölu fíkniefna og vopna hafa síðan hryðjuverkasamtök uppgötvað drjúga tekjulind. Lögleysan í Austur- Evrópu síðan að járntjaldið hvarf hefur haft úrslitaáhrif hvað varðar þróun skipulagðrar glæpastarfsemi undanfarinn 15-20 ár.

Á slíkum málum verður einungis tekið með samstarfi við ESB og með alþjóðasamstarfi. Hvort til þessa þarf aðild að ESB læt ég ósvarað. En vissulega væri margt einfaldara, en margt einnig flóknara, værum við aðilar að ESB. Eins og málum er háttað erum við hvort eð er aðilar að Evrópusamstarfi hvað varðar flesta þætti löggæslu og tollgæslu og einnig aðilar að Alþjóðatollastofnuninni (WCO - World Customs Organization) og Interpol. Því er það alls ekki víst að aðildin breytti í raun miklu og er ég hræddur um að það eigi við um ýmsa þætti, s.s. verðlag og samkeppni.

 

Aðildarviðræður að ESB gætu tekið hálft ár

Vald spillir engum manni ...

Vald spillir engum manni. Hitt er annað mál, að heimskingjar, sem komast til valda, spilla valdinu. - B. Shaw.

Ég er sannur íhaldsmaður og ég hef skammast mín undanfarna daga.

Ég skammast mín fyrir hvernig Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson tók á málum undanfarna daga og því miður getur hann sjálfum sér um kennt. Það þarf meiri herkænsku en þetta til að stjórna stórri borg og Vilhjálmur hafði undanfarna mánuði með ýmsum ummælum sínum sýnt, að hann las kjósendur Sjálfstæðisflokksins og reyndar alla borgarbúa ekki rétt og var starfi sínu ekki vaxinn.

Jafn stoltur var ég af öðrum borgarfulltrúum Sjálfstæðisflokksins, sem stóðu við sína sannfæringu. Það væri betur ef fleiri gerðu slíkt í stjórnmálum. Ég tel það nærri einsdæmi í íslenskum stjórnmálum, að stjórnmálamenn hafi sett valdastóla sína að veði í máli, er varðaði grundvallaratriði í stefnu flokks þeirra.

Ég þekki Björn Inga Hrafnsson ekki, en ég hef illan bifur á ungu fólki, sem gengur í Framsóknarflokkinn og það á því herrans ári 2007. Afi minn var alla tíð framsóknarmaður og á þeim tíma var það hugsanlega skiljanlegt, þótt ég telji að hag sveitanna hefði verið betur borgið á annan hátt en með SÍS og Kaupfélögunum. Ég hafði einhvern smá skilning á þessari áráttu fólks fyrir 30 árum síðan, en skilningur minn gufaði gjörsamlega upp á meðan ég fylgdist með Framsóknarflokknum í tólf ára samstarfi með mínum eigin flokki. Í því samstarfi kom svo berlega í ljós að flokkurinn hafði enga stefnu, en stjórnaðist af hagsmunapoti og græðgi. Besta lýsing á Framsóknarflokknum, sem ég hef heyrt, er hann sé stærsta atvinnumiðlun landsins.

Það hljóta hreinlega að vera annarlegir hagsmunir á borð við valdasýki, sem ráða ferðinni þegar ungir hæfileikamenn á borð við Björn Inga Hrafnsson borgarfulltrúa eða Birki J. Jónsson alþingismann ganga í þennan mædda flokk. Ég held að hegðun Björns Inga sé einmitt dæmigerð fyrir hans flokk og muni í fyllingu tímans dæma sig sjálf. Í síðustu kosningum sýndi sig að Framsóknarflokkurinn er búinn að vera og hlýtur að hverfa nánast fyrir fullt og allt af hinu pólitíska leiksviði í næstu kosningum. Hægri armur flokksins kemur yfir til mín í vinstri arm Sjálstæðisflokksins og hinn armurinn fer yfir til kratanna, en stór hluti flokksins er þegar genginn til liðs við Vinstri græn.

Guðbjörn Guðbjörnsson

 

 

„Fyrrum minnihluti bjargaði Birni Inga fyrir horn"

THE BIG P

Undanfarnar vikur hef ég vitað að Pavarotti hefur verið mjög veikur og nú þegar hann dó var mér hugsað þrjátíu og sjö ár aftur í tímann, en það ár hélt hann tónleika í Reykjavík. Ég var staddur úti á sjó að vinna fyrir námi mínu í Verzlunarskóla Íslands og var fjarrri góðu gamni. Tveimur árum áður hafði ég leynilega byrjað að hlusta á óperurnar hans pabba og var mest hrifinn af Pavarotti, þótt Giuseppe di Stefano væri líka hátt skrifaður auk Beniamino Gigli og Enrico Caruso og reyndar fleiri.

 Svo byrjaði laumuspilið, þ.e.a.s. að kaupa óperur og óperuplötur og spila þær í laumi. Þetta gekk allt frá því ég byrjaði að spila plöturnar hans pabba þar til ég byrjaði í söngnámi við Söngskólann í Reykjavík og kom út úr skápnum.

 En hver kveikti þennan eld, sem ennþá er ekki slökknaður? Það var einfaldur sonur bakara frá Modena, sem gæddur var einhverri þeirri guðdómlegustu rödd, sem Guð almáttugur hefur gefið nokkurum manni fyrr og síðar. Fólk talar um háu C-in hans í óperunni Dóttur herdeildarinnar, Nessun dorma úr Turandot, en fyrir mig var það ástardútettinn úr Madame Butterfly eftir Puccini, sem leiddi mig út á braut óperunnar.

Ég vil meina að Luciano Pavarotti hafi raunverulega komið af stað þeirri ótrúlegu bylgju, sem hér fór af stað upp úr 1980 varðandi óperusöng. Þessi bylgja kom mér af stað og ég koma Gunnari bróður mínum af stað og Kolbeinn Ketilsson föðurbróðir minn fór af stað á sama tíma og við höfðum áhrif á Guðjón Óskarsson, o.s.fr.v.

 Mér þótti miður að einn okkar stærstu söngvara fyrr og síðar, Kristján Jóhansson, skyldi ekki einfaldlega viðurkenna "séní" meistarans og taka hattinn ofan. Þetta minnir mig á viðtal sem birtist við hann í Mannlífi fyrir u.þ.b. 25 árum síðan, þar sem hann óskapaðist yfir andfýlu Pavarottis og að hann þyrfti að bursta tennurnar oftar. Hvers vegna geta sumir ekki aðeins viðurkennt, að það eru til góðir söngvarar, tónsmiðir og aðrir góðir listamenn, sem maður stendur frammi fyrir og þakkar aðeins að Guð almáttugur hafi sent eitthvað af sér til að miðla okkur dauðlegum.

Hér stend ég og er þakkátur fyrir að fá að hafa hlustað á Luciano Pavarotti í þrjátíu ár.

 Guðbjörn Guðbjörnsson

óperusöngvari

Luciano Pavarotti látinn

Allt frá tímum Biblíunnar hefur verið erftt að vera tollheimtumaður

Ágætu bloggarar

Gaman að sjá að fleiri en ég hafa gaman af tollamálum.

Ég gat ekki orða bundist þegar ég sá af hve lítilli þekkingu var fjallað um tollamál og starfsmenn tollsins í þessu bloggi og athugasemdum þess. Það kann að vera að ástæða þess að ég er svona viðkvæmur fyrir þess sé að ég er formaður Tollvarðafélags Íslands, auk þess sem ég gegni stöðu yfirmanns hjá tollstjóra. Ég vil hins vegar taka skýrt fram að þessa grein skrifa ég ekki í umboði tollyfirvalda eða Tollvarðafélagsins, heldur er um sjálfstæða skoðun mína að ræða.

Svör við Kára Harðarsyni

Fyrir það allra fyrsta vil ég benda Kára Harðarsyni á að öllum er heimill innflutningur til Íslands, nema að sjálfsögðu ef um innflutningsbann eða – takmarkanir sé að ræða á varningnum. Ef þér finnast reglurnar of flóknar gerir þú líkt og þúsundir íslenskra fyrirtækja og einstaklinga: þú kaupir þér aðstoð tollmiðlara.Drífðu þig endilega til London og taktu með þér nokkrar ,,pallettur” af klementínum og seldu ódýrt – ég kem að kaupa af þér – ekki málið!Hvað boð og bönn eða takmarkanir varðar,þá styðjast slíkar innflutningstakmarkanir og –bönn við lög og reglugerðir. Því er við Alþingi að sakast, því lögin eru sem alþjóð veit sett af Alþingi en ekki stjórnvöldum. Alþingi ákvarðar jafnframt heimildir framkvæmdavaldsins til setningar reglugerða og annarra reglna. Að sakast við stjórnvöld á borð við tollstjóra (tollverði), sem einungis sinna skyldu sinni og framfylgja lögunum er ekki sanngjarnt.Þegar tollverðir eða aðrir starfsmenn tollstjóra tollflokka eru þeir einnig að framfylgja landslögum. Tollskráin er viðhengi eða viðauki við tollalögin og hefur lagagildi. Þegar tollstarfsmenn tollflokka eru þeir einungis að flokka varning í réttan tollflokk, þannig að rétt gjöld séu greidd í ríkissjóð og rétt leyfi liggi fyrir við innflutning (fyrir hvoru tveggja eru sem sagt lög sem fyrr segir).Tollskráin (Harmonized System) er notuð í yfir 200 löndum um allan heim og er gefin út af Alþjóðatollastofnuninni (World Customs Organization – WCO). Aðalmarkmið WCO og Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar (World Trade Organization – WTO) – sem er aðal samstarfsaðli WCO og ekki þekkt fyrir að standa í vegi fyrir alþjóðaviðskipum – er að auðvelda og auka heimsviðskiptin. Tollskráin er einmitt tæki til að auðvelda viðskipti landa á milli, en ekki leið til hindrunar viðskipta landa á milli. Þegar ég sem tollari sé tollskrárnúmer, þá veit ég annaðhvort hvaða vara er á bak við númerið eða ég fletti því upp.Tollskráin er einnig mikilvæg fyrir hagtölur, en með númerunum er hægt að fylgjast með inn- og útflutningi á öllum varningi. Innflutnings- og útflutningsaðilar – og stofnanir hins opinbera – geta þannig fylgst með heildar-innflutningi í ákveðnum tollskrárnúmerum. Þetta nýtir sér heill her af fólki í þjóðfélaginu, bæði hjá fyrirtækjum og ríkisstofnunum.Íslendingar eru t.d. með eigin númer á alls kyns fisktegundum og öðru sem aðrar þjóðir hfa ekki og nýtir þær upplýsingar sem tollyfirvöld veita til margra hluta.Kalifornía hefur ekki áhuga á að flokka loðnu og síld í mismunandi tollflokka eða löngu og karfa eða þorsk, en í staðinn hafa þeir áhuga á ýmsum cítrus-ávöxtum s.s.: klementínum, satsúmum og tangerínum.Tollarar ákveða því ekki að í dag fari ,,i-pod” í þennan flokk og á morgun fari hann í annan tollflokk. Sé slíkt gert er það lögbrot, sbr. umfjöllun mína á undan, og það á að kæra til tollstjóra og síðan til ríkistollanefndar. Viljirðu hins vegar lækka gjöldin þarftu að tala við hið háa Alþingi – hér að neðan er 77.gr. stjórnarskrárinnar okkar, svo þetta sé á hreinu:

Skattamálum skal skipað með lögum. Ekki má fela stjórnvöldum ákvörðun um hvort leggja skuli á skatt, breyta honum eða afnema hann.
Enginn skattur verður lagður á nema heimild hafi verið fyrir honum í lögum þegar þau atvik urðu sem ráða skattskyldu.

Veldi tollsins er sem sagt ekkert þegar að ákvörðunum um gjöld kemur eða varðandi tollflokkun – þar ræður blákaldur lagatextinn.Hvað lokakaflann hjá þér varðar, Kári minn, þá finnst mér leiðinlegt að valda þér vonbrigðum, því sama ,,skrifræðisóskapnaðinn”  er að finna í tollamálum innan ESB og einnig bölvaða tollskrána – sorry!

Svar við Hauki Nikulássyni:

Hárrétt Haukur:

 Við þurfum ekki að ganga í ESB til að fella niður tollana eins og sumir halda blákalt fram í einhverrri undarlegri minnimáttarkennd. 

Að fella niður tolla kemur tollinum ekkert við. Ef við göngum í ESB erum við alls ekki að fella niður tolla, þvert á móti erum við að ganga í tollabandalag, þ.e.a.s. það eru engir tollar innan ESB en hins vegar tollar á innflutning frá öðrum löndum, jafnvel á lönd sem við erum með fríverslunarsamninga við nú (og innflutningur er tollfrjáls frá).

 Svar við Sigurði Þór Guðmundssyni 

Þú heldur að amerískur pallbíll sé með 30% toll. Það er rangt hann er með 14% vörugjald. Bíll upp að 2.0 lítra vélarstærð er með 30% vörugjald og bíll með stærri vél en 2.0 lítrar er með 45% vörugjaldi.

Ég þekki engan í tollinum sem á pallbíl eða heldurðu virkilega að fyrir utan minn vinnustað geymi allir tollararnir 15 pallbíla - ,,come on get sensible” – bara pínu! 

Líkt og ég sagði áðan er það Alþingi sem ákveður hvað gjöldin eru há, ekki tollurinn.

 Svar við Jónasi Tryggva Jóhannssyni

Hárrétt hjá þér að:

,,Það er mjög erfið pólitísk aðgerð að fella niður verndartollana einhliða og mun aldrei vera samþykkt á hinu háa Alþingi, það held ég að sé fullreynt. Það er mun einfaldara að ganga í ESB og fá þaðan tollaumhverfið sem við viljum vera í ...”

Hvað bætur frá ESB varðar, þá hefur ESB í hyggju að skera niður styrki til bænda á næstu árum og skikka Evrópulönd til að minnka niðurgreiðslur sínar. Þetta mun auðvelda fátækari löndunum ESB innflutning til þeirra ríkari, en einnig mun þetta auðvelda þeim löndum, sem hafa frá náttúrunnar hendi betri skilyrði til að stunda landbúnað innflutning til annarra ESB.Ég er hins vegar evrópusinni – þótt ég vilji fara varlega en djarflega – og er þér hjartanlega sammála hvað lok greinarinnar varðar, þ.e.a.s. að við ættum að skoða alvarlega aðild að ESB – en ekki ganga inn í bili. Ég hef verið þó nokkuð í Brüssel sem formaður TFÍ og tekið þátt í samstarfi þar og hef það ekki á tilfinningunni að þar sé valtað yfir minni löndin innan ESB – þvert á móti.

Svar við Sveini Inga Lýðssyni

Sjá að ofan: Tollskráin er lög og verður því ekki breytt með reglugerð – kynna sér málin – Bitte!

Svar við bloggi Geirs Jónssonar:

Ekki sammála um að fella eigi niður tolla með öllu án þess að við fáum tollfríðindi á móti– málið er flóknara en þetta, án þess að ég geti útskýrt það í nokkrum setningum.Í grundvallaratriðum sammála þér hvað þetta varðar:

,,Frjáls alþjóðleg viðskipti eru góð fyrir flesta jarðarbúa, tollar þjóna bara takörkuðum sérhagsmunum á kostnað annarra. Tollar eru ekki réttlætanlegir.”

Jæja búinn að gera nokkra brjálaða og ekki í fyrsta skipti!

Kveðja,Guðbjörn Guðbjörnsson

EITTHVAÐ SEM VIÐ ÆTTUM AÐ LEIÐA HUGANN AÐ

Þrátt fyrir að atvinnuleysi hafi ekki verið umtalsvert á undanförnum árum er það aldrei eins langt undan og fólk heldur.

Ólíkt hafnfirðingum gerir þetta fólk, sem mótmælir í Frakklandi, sér grein fyrir alvöru stærsta þjóðfélagsböls sem til er – atvinnuleysis. Helstu fylgifiskar atvinnuleysis eru m.a. að líkamlegri heilsu og geðheilsu hrakar mjög fljótt, fólk úreldis á vinnumarkaði, fólk einangrast frá öðrum í þjóðfélaginu og síðast en ekki síst fátækt. Þessar afleiðingar hafa svo í mörgum tilfellum áhrif á börn – jafnvel framtíðarkynslóðir – þeirra sem fyrir atvinnuleysi verða. Við hefðum líklega skilið þetta fyrir 10-15 árum, að ég tali ekki um fyir 40 árum, en nú er líkt og fólk haldi að við séum tryggð gegn þessum vágesti. Að undanförnu hefur atvinnuleysi í Evrópusambandinu minnkað aðeins og var í febrúar 7,4% að meðaltali, en var 8,4 % á sl. ári. Á meðal ESB landanna var atvinnuleysið minnst í Danmörku (3,4 %) og í Hollandi (3,5%) og í Írlandi (4,4%).Í Japan var atvinnuleysi 4,0% og í BNA 4,5%.Svo er fólk að tala um harða lendingu og 5% prósent atvinnuleysi. Það er sama ástand ogþar sem það er skást í heiminum.Vandamálið er klárlega að við sjáum ekki veisluna, við sjáum ekki hvað við höfum það gott!Guðbjörn Guðbjörnsson (höfundur bjó 12 ár í ESB).

Starfsmenn Airbus í Toulouse mótmæla fyrirhuguðum uppsögnum